معرفت، فضیلت و سعادت؛ مسائلی که همواره در نظام فلسفی افلاطون جایگاه مهمی را به خود اختصاص داده اند، چنان که افلاطون در بنای آرمان شهر خود برای این مسائل سهمی عظیم قائل است. پرسش پایه ی این جستار عبارت است از این‌که: چه رابطه ای میان معرفت، فضیلت، و سعادت به روایت افلاطون وجود دارد؟. دستاوردهای این مقاله از این قرار است: روح فلسفه‌ی افلاطون مؤید پیوند و هم‌سویه بودن جهت فضیلت و معرفت با یکدیگر است و به گونه ای که به نظر می رسد در تفکر افلاطونی، هجوم رذائل اخلاقی به فرد فضیلت‌مند موجب تنزل مراتب معرفتی در او خواهد شد. همچنین معرفت به عنوان یکی از مبانی سعادت انسان، نقش مهمی در نیکبختی او خواهد داشت. معرفت و سعادت به این سبب با یکدیگر در پیوندند که آدمی در ساحت معرفت، باید برای تشبّه به خدا به واسطه‌ی تفکّر در مُثُل، در مرتبه‌ی معرفتی «نوس» قرار گیرد.
صلواتی, عبدالله, & مروجان, محمدرضا. (1402). معرفت و پیوند آن با فضیلت و سعادت در نگاه افلاطون. کاوشهای فلسفه و دین, 2(2), 27-44. doi: 10.22080/jre.2021.20852.1129
MLA
عبدالله صلواتی; محمدرضا مروجان. "معرفت و پیوند آن با فضیلت و سعادت در نگاه افلاطون". کاوشهای فلسفه و دین, 2, 2, 1402, 27-44. doi: 10.22080/jre.2021.20852.1129
HARVARD
صلواتی, عبدالله, مروجان, محمدرضا. (1402). 'معرفت و پیوند آن با فضیلت و سعادت در نگاه افلاطون', کاوشهای فلسفه و دین, 2(2), pp. 27-44. doi: 10.22080/jre.2021.20852.1129
VANCOUVER
صلواتی, عبدالله, مروجان, محمدرضا. معرفت و پیوند آن با فضیلت و سعادت در نگاه افلاطون. کاوشهای فلسفه و دین, 1402; 2(2): 27-44. doi: 10.22080/jre.2021.20852.1129
)