Examining the Epistemological Aspect of the Nature of Discovery and Intuition in the Quran and Mysticism

Author

Assistant Professor, Department of Islamic Studies, Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Iran,

10.22080/jre.2024.26700.1194

Abstract

Mystical discovery and intuition are considered as one of the ways to gain knowledge about God. The present study explains the epistemological aspect of discovery and intuition among mystics and the Holy Quran. This research used the descriptive-analytical method and library documents. The study aims to investigate and explain the mystical discovery and intuition from the perspective of the Holy Quran and Islamic mystics. The results showed that according to mystics, knowledge about God, His names, and attributes are only possible through discovery and intuition. Revelation is the fall of the veil and the manifestation of the truth in the heart, achieved after efforts and austerities and paying attention to the Prophet of truth. Observing is seeing the truth with the eyes of the heart and shining divine lights on the eyes of the mind. Meditation on the verses of the Holy Quran concluded that the epistemological aspect of mystical intuition has its roots in religious teachings, especially in the Holy Quran, which has been interpreted as the vision of God. In the matter of mystical intuition, the mystics have also relied on verses and narrations about the vision of God, asceticism, piety, and rejection from the world.

Keywords

Main Subjects


قرآن کریم
آمدی، عبدالواحد بن محمد تمیمی. (1366). غررالحکم و دررالکلم، شرح آقا جمال الدین خوانساری، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ح 6752.
آملی، سیدحیدر. (1370). جامع الاسرار و منبع الانوار، قم، انتشارات الزهراء.
انصاری، عبد الله. (1295). منازل السائرین، تهران، کتابخانه  علمیه حامدی.
آنه‏ماری، شیمل. (1377). ابعاد عرفانی اسلام، ترجمه و توضیحات دکتر عبد الرحیم گواهی، تهران، دفتر نشر فرهنگ.
ابن بابویه، ابی جعفر محمد بن علی ( شیخ صدوق). (بی‌تا). التوحید، بیروت، دارالمعرفه.
ابن عربی، محی‌الدین. (1386ق).  الفتوحات المکیه، جلد 1و 2 و4، بیروت، داراحیاء الثرات العربی، .
اصفهانی، ابو نعیم احمدبن عبدالله (1423ق). حلیة الأولیاء و طبقات الأصفیاء، ج8، قاهره، دارالفکر.
خراز، ابوسعید. (2012) . الصدق، تصحیح، آرتورجان آربری، بیروت، دارالکتب العلمیة.
خمینی، روح‌الله. (1377). شرح جنود عقل و جهل، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
تدیّن، عطاءالله. (1374). جلوه‌های تصوّف و عرفان در ایران و جهان، تهران، انتشارات تهران، چاپ1.
الترمذی، محمد بن یحیی. (1998). سنن الترمذی، تصحیح و مراجعه عبدالرحمن محمد بن عثمان، مدینه، المکتبه السلفیه.
پورجوادی، نصرالله. (1369). مجموعه آثار ابوعبدالرحمن سلمی، جلد1، (تفسیر جعفر الصادق)، تهران، موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
سراج طوسی، ابونصر. (1380ق). اللمع فى‌التصوف، بغداد، دارالکتب الحدیثه بمصر و مکتبه المثنی ببغداد.
روزبهان بقلی شیرازی، ابی‏نصر. (1374). شرح شطحیات، تصحیح و مقدمه هانری کربن، تهران، انجمن ایران‏شناسی فرانسه در تهران.
طباطبایی، محمد حسین. (1390). المیزان فی تقسیر القرآن، بیروت، موسسه الاعلمی للمطبوعات. 
طریحی، فخرالدین بن محمد. (1362). مجمع البحرین، تحقیق احمد الحسینی، تهران، مرتضوی.
غزالی، امام محمد. (1986). احیاء‌العلوم، بیروت، دارالفکر.
فعالی، محمد تقی. (1380). تجربه دینی و مکاشفه عرفانی، تهران، دانش و اندیشه معاصر.
قشیری، ابوالقاسم. (1374). رساله قشیریه، قم، انتشارات بیدار.
کاشانی، عبدالرزاق. (1315ه.ق). شرح منازل السائرین، چاپ قدیم تهران.
کاشانی، عزالدین (1337). شرح گلشن راز، تهران، انتشارات کتابخانه محمودی.
کوپا، فاطمه. (1399). شرحی بر کشف‏المحجوب هجویری، چاپ پنجم، تهران، دانشگاه پیام نور.
نویا، پل. (1373). تفسیر قرآنی و زبان عرفانی، ترجمه اسماعیل سعادت، تهران،مرکز نشر دانشگاهی.
هجویری، علی بن عثمان جلابی. (1336). کشف المحجوب، از روی تصحیح والینتن ژوکوفسکی، به اهتمام محمد عباسی، انتشارات امیر کبیر.
همدانی، عین القضات. (1341). تمهیدات، تصحیح عفیف عسیران، انتشارات دانشگاه تهران.